Hari's Corner

பரம்பரைப் பரம்பரையாக நம் முன்னோர்கள் அவர்களுக்கு தெரிந்த விஷயங்களையும், அவர்களுடைய அறிவையும், தனித்தன்மை வாய்ந்த திறமைகளையும் தங்கள் வாரிசுகளுக்கு கற்றுக்கொடுத்து, பாரம்பரிய அறிவைக் காப்பாற்றி வந்திருக்கிறார்கள். இந்த விலைமதிப்பற்ற சொத்தை நாம் காப்பாற்ற வேண்டும். காப்பாற்ற வேண்டிய கடமையும் இருக்கிறது.

1992-க்கு பின், தாராளமயக் கொள்கையை (liberalization policy) இந்தியா பின்பற்றி வருவதால் சர்வதேச நிறுவனங்கள் நம் நாட்டில் மிகப் பெரிய அளவில் வணிகம் செய்கின்றனர். நம் நாட்டுக்கு தேவையான வருமானம் இவ்வாறு வணிகம் செய்யும் நிறுவனங்களால் கிடைக்கிறது. வணிகம் செய்வது புலப்படு பொருட்களிலும், சேவைத்துறைகளிலும் மட்டுமின்றி, அறிவுசார் சொத்துக்களிலும் நடந்துகொண்டிருக்கிறது. இதில் சர்வதேச நிறுவனங்கள் முன்னெச்சரிக்கையாக தங்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ள விஞ்ஞான அறிவையும், தொழில்நுட்பங்களையும் தனிக் காப்புரிமை (patent) செய்து காப்பாற்றுகின்றனர். இவ்வாறு காக்கப்படும் அறிவுசார் சொத்துக்களை உரிமையில்லா நபர்கள்‌ பயன்படுத்த சட்டத்தால் தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது. பயன்படுத்த வேண்டிய உரிமையைப் பெற, அச்சொத்தின் உரிமையாளரிடம் விலைபேசி வாங்கவேண்டும். இந்த சூழ்நிலையில் நம் அரசாங்கம் மிகவும் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும். நம் நாட்டில் விலைமதிப்பற்ற பாரம்பரிய அறிவுக்கு பஞ்‌சம் இல்லை. ஆயுர்வேதம், சித்த மருத்துவம், யோகம், மரபுவழி கலைகள், கர்நாடக சங்கீதம், பல நாட்டிய கலைகள் - இவைகளெல்லாம் சில உதாரணங்கள் மட்டுமே.

விலைமதிப்பற்ற பாரம்பரிய அறிவுசார் சொத்துக்கள் மீது சில சர்வதெச நிறுவனங்கள் தனிக் காப்புரிமை பெற்று, அச்சொத்துக்களை பயன்படுத்தும் உரிமையை மற்ற நிருவனங்களுக்கு விற்று லாபம் காண முயல்கின்றனர். "பாஸ்மதி" அரிசி ஒரு உதாரணம். 1997-இல் ஒரு அமெரிக்க நிறுவனம் "பாஸ்மதி" அரிசியை தங்கள் பெயரில் தனிக்காப்புரிமை செய்துவிட்டனர். இந்திய அரசாங்கம் அமெரிக்காவுடன் தீவிர பேச்சுவார்த்தைகள் நடத்தியே "பாஸ்மதி" அரிசிக்கு அளிக்கப்பட்டுள்ள தனிக் காப்புரிமையை நீக்கச்செய்தனர். "பாஸ்மதி" அரிசி நம் நாட்டின் விலைமதிப்பற்ற வேளாண்மைச் சொத்து. பரம்பரை பரம்பரையாக நம் முன்னோர்கள் இந்த அரிசியை பயிர்செய்யும் அறிவை தங்கள் வாரிசுகளுக்கு ஒப்படைத்துவந்திறுக்கின்றனர். இந்த பாரம்பரிய அறிவை ஒரு சர்வதேச நிறுவனம் லாப நோக்கத்துடன் எப்படி சொந்தம்கொண்டாட முடியும்? இவைபோன்ற செயல்களை "உயிரியல் அறிவுசார் திருட்டு" (bio-piracy) என்றுதான் கூற முடியும். இந்திய அரசாங்கம் இவை போன்ற நிறுவனங்கள் மீது இந்திய மண்ணில் வணிகத்தடை செய்யவேண்டும். மேலும திருட்டால் லாபம் பெற்ற நிறுவனங்கள் மீது நஷ்டயீடு வழக்குகளைத் தொடங்கி மிகப் பெரிய தொகைகளை இழ்ப்பீடாக பெற வேண்டும். மேலும் அயல்நாடுகளுடன் ஒப்பந்தங்கள் மூலம் இந்தியாவின் பாரம்பரிய அறிவுசார் சொத்துக்களை உலகின் எல்லா மூலைகளிலும் பாதுகாக்க வேண்டும். இது நம் ஜனநாயக அரசாங்கத்தின் கடமை. "பாஸ்மதி" அரிசியின் உதாரணம் வருங்கால தலைமுறைகளுக்கு எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும்.

Just a random cartoon I drew today with Inkscape. I have no idea what I wanted to draw when I started, but ended up drawing this old man in a bathrobe kind of attire. I know, I know... I'm a bit bored at the moment.

வெட்டியாகவும், வன்மமாகவும் பேசுவது சிலரின் சுபாவம். இந்த குணத்தை அவர்களால் கட்டுப்படுத்த முடியாது. ஆனால் வீணாக பேசி சட்டத்தின் வலைக்குள் சிக்குவதற்கு வாய்ப்பு இருக்கிறது. பொதுவாக, ஒருவரைப் பற்றி தவறாகவும், அவர் நற்பெயரை கெடுக்கும் வகையிலும் மூன்றாம் நபர்கள் அறியும்படி பேசினாலோ, எழுதினாலோ அதை அவதூறு என்று கூறலாம். இதற்கு சட்டத்தில் விளைவுகள் உண்டு. சில சூழ்நிலைகளில் இது ஒரு குற்றமாகும். இணையதளம் மூலம் பரப்பும் எழுத்துக்களுக்கும் கூட இது பொருந்தும். அதனால் மற்றவரை பற்றி எழுதுவதில் நாம் மிகவும் எச்சரிக்கையாக இருக்கவேண்டும்.

சில குறிப்புகள்:

1. கருத்துக்களாக தோற்றம் அளித்த்தாலும், ஒருவர் மீது தவறாகவோ, ஆதாரமில்லாமலோ ஒரு குற்றப்பழியை சுமத்தினால் அது அவதூறுதான்.
2. அவதூறை உண்டாக்கவில்லை என்றாலும், அதை பரப்பினாலோ பரப்புவதற்கு உதவியாக இருந்தாலோ, அவ்வாறு பரப்புபவர்கள் சட்டப்படி அந்த அவதூறுக்கு பொருப்பாகிவிடுவர்.
3. நாம் பேச கடமைப்பட்டுள்ள போது பேசாமல் இருந்தாலோ; கண்களாலோ, கைகளாலோ, செயல்களாலோ, மற்ற குறிப்புகளாலோ ஒரு விஷயத்தை தெரிவிக்கும்பொழுதும் அவதூறை உண்டாக்க முடியும்.

விதிவிலக்குகள்:

1. உண்மை.
2. பொது நலம் கருதி நல்லெண்ணத்தில் கூறுவது.
3. நல்லெண்ணத்தில் பொது அதிகாரியின் நடவடிக்கைகளை கண்டிப்பது.
4. நீதிமன்ற நடவடிக்கைளைப் பற்றி உண்மையான செய்திகளை தெரிவிப்பது.
5. நடந்து முடிந்த நீதிமன்ற வழக்கைப்பற்றி அறிவார்ந்த கருத்துக்களை தெரிவிப்பது.
6. சட்டப்படி அதிகாரம் உடைய நபரிடம் ஒருவர் மீது நல்லெண்ணத்தில் புகார் கொடுப்பது.
7. சட்டப்படி கடமைக்கு உட்பட்டு ஒருவர் மீது நல்லெண்ணத்தில் விசாரணை செய்வது.

சட்டத்தில் ஒரு மனிதனின் நற்பெயருக்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. சொத்து சேர்ப்பது சுலபம். சமுதாயத்தில் நற்பெயர், மதிப்பு, மரியாதை, கௌரவம் சம்பாதிப்பது மிகவும் கடினம். அதனால் இதைப் பாதுகாக்க ஒவ்வொரு குடிமகனுக்கும் உரிமையுள்ளது.

(இந்த கருத்துக்களை ஒரு சட்டம் படிக்கும் மாணவனாக எழுதியிருக்கிறேன். இந்த கட்டுறையில் பிழைகள் இருந்தால் சுட்டிக்காட்டவும்!‌ மேலும் இக்கட்டுறை என் தாழ்மையான கருத்துக்களின் வடிவமே தவிர, அவதூறு சட்டத்தின் அதிகாரமயமான, முழுமையான வடிவமல்ல.)

I made some site-wide changes to Harishankar.org to incorporate a new fixed-width look with borders.

I have always found a fixed-width look more attractive on websites, especially when viewed on wider screens and though I am still a fan of the flowing, variable width layout, I decided to go back to this type of structure.

I also feel the site headers look more attractive this way (yes, those are photos I've taken). As always, feedback, criticism, suggestions welcome!

After a long time I revive my cartoon caricatures. Here's one of the Superstar himself!

As he would say: "How eez it?" or "இது எப்புடி இருக்கு?"

If you're used to seeing lawyers only in the movies, or you are otherwise (very) badly misinformed about the legal profession, you might very well imagine that the average lawyer spends most of his time standing up in court and delivering passionate speeches to the jury or taking up cudgels with witnesses, the other party or the judge in a highly charged up atmosphere. Of course, most people know better. The movies make a mockery of the law and the legal profession.

Fact is, 80% of a lawyer's work is done in the sedate and sterile atmosphere of an office room pecking away at computer keyboards (in a bygone era, at typewriters). Paperwork and preparation is so important in a lawyer's work that it's role cannot be exaggerated. A lawyer who feels aversion to paperwork has obviously chosen the wrong profession.

Even if all the crime went out of the world and people stopping fighting each other in courts over their private disputes, there would still be work for lawyers so long as law, rules and regulations exist. Organizations employ the best legal minds not just to deal with their legal problems but also with everyday statutory and governmental regulatory compliance and requirements and ensuring that their work falls within the bounds of law. A lot of administrative work in both private corporations and governments is done through lawyers and bureaucrats. In fact, a lawyer is just a more specialized bureaucrat in certain positions. And as everybody knows, bureaucracy means paperwork. You just cannot avoid it.

I am not sure whether the myriad laws, rules, regulations, by-laws and administrative procedures were created specifically to provide gainful employment for a larger staff of lawyers/bureaucrats in government offices or it was just a natural historical development, but it is clearly a reality in this day and age in spite of computerization and simplification of many administrative tasks. Paper just won't go away soon, especially in a developing nation like India, and lay people will always have to fill up numerous official forms and sign declarations to get work done.

Part of the job satisfaction of the legal profession is knowing that you have successfully navigated the tortuous waters of bureaucracy and red tape successfully where lesser mortals would have quailed.